Jedność w różnorodności w perspektywie edukacji inkluzyjnej oraz uczenia się we współpracy

Edukacja inkluzyjna jest wyrazem przekształcania systemu szkolnego oraz przenoszenia akcentu z dopasowania ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi do szkoły na rzecz dostosowania warunków kształcenia do jego indywidualnych potrzeb. W tym kontekście edukacja inkluzyjna zostanie ukazana jako swoisty rodzaj interwencji w proces socjalizacji człowieka o podwójnym charakterze zmian: zarówno w osobach, jak i kulturze, co sprzyja rozwojowi wychowanków oraz budowaniu społeczeństwa inkluzyjnego, w którym ludzie mogą doświadczać jedności w różnorodności. Uczenie się we współpracy stanowi strategię edukacyjną, która pozwala tworzyć proinkluzyjny kontekst społeczny oraz rozwijać u wychowanków kompetencje poznawcze i społeczne niezbędne do funkcjonowania w heterogenicznej wspólnocie. Dopełnienie rozważań stanowi analiza wybranych czynników warunkujących uczenie się we współpracy w odniesieniu do uczniów z niepełnosprawnością oraz ich pełnosprawnych kolegów. Stanowią je: (1) doświadczenia związane ze współpracą; (2) cechy osobowości uczniów oraz (3) preferencje uczniów dotyczące pełnienia ról zadaniowych.