This article considers as a Bildungsroman the 2005 novel Never Let Me Go by Kazuo Ishiguro, which depicts the education of young clones in a boarding school in a 1990s uchronic England. It studies the main theoretical works about this type of writing in order to isolate some of its defining characteristics and then evaluate the possibility of an analogy between the fictional developments of humans and clones. It concludes that, even though the Bildunsgroman has strong ties with the changing nineteenth-century society, it has been adapted to other – even non-existing – environments.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00