Oceny estetyczne krajobrazu

Człowiek jako podmiot ciągłego przekształcania przestrzeni niezaprzeczalnie kieruje się motywami egzystencjalnymi. Wielokierunkowe działanie tych motywów wywołuje różnorodne zmiany w środowisku. Ich ocena także jest oparta na różnych, niekoniecznie zgodnych między sobą kryteriach reprezentowanych przez niejednorodne siły nacisku. Stąd też, jako wspólny ich mianownik trzeba uznać kryteria tworzące ideę rozwoju zrównoważonego. Jest on jedną z podstawowych zasad planowania przestrzennego. Jednakże, obserwacje polskiej praktyki planistycznej, zwłaszcza w ostatnich latach, wskazują, że komponenty kulturowe gospodarki przestrzennej są trudne do rzetelnej oceny. Trudno poddają się jakimkolwiek pomiarom. Ich stan i zmiany można oceniać niemal wyłącznie w kategoriach jakościowych. Taka forma oceny jest najczęściej traktowana bardzo nieufnie, z podejrzliwością o zbyt duży ładunek subiektywizmu.

The human as the subject of the permanent space transformation is undeniably guided by the existential motives in this activity. Multifaceted influence of these motives causes the various changes to the environment. The assessment of these changes also is based upon different criteria, not necessarily unanimous among themselves, which are represented by diverse pressure groups. Hence, the criteria creating the sustainable development idea one ought to be acknowledged as their common denominator. This idea is one of the fundamental principles of spatial planning. The observations of the Polish spatial planning practice, however, show that the cultural components of the spatial management are difficult to the suitable assessment, especially in the recent years. It is difficult to put them to any measure. We can assess their actual state and changes practically only in the quality categories. This form of assessment is usually taken distrustfully and with suspicion of too much subjectivism.