Dietary interventions in the treatment of metabolic syndrome as a cardiovascular disease risk-inducing factor. A review

Metabolic syndrome (MetS) is a concept which refers to a simultaneous occurrence of clinically significant cardiovascular disease (CVD) risk factors that increase the risk of atherosclerosis and type 2 diabetes as well as their vascular complications. The metabolic syndrome is a complex disorder, therefore its treatment should be multifactorial and intensive. MetS occurs due to a combination of genetic and environmental factors. Each of MetS components is a well-known risk factor of atherosclerosis. Such modifications to the lifestyle as increasing physical activity, introducing a well-balanced diet and reducing the body mass are associated with reduced occurrence of MetS and its individual components. It is necessary to implement proper dietary processes, a physical training program and pharmacological treatment. The treatment of MetS should begin with weight loss, which affects the occurrence of abdominal obesity, as well as increased physical activity, leading to an increased tissue sensitivity to insulin. It is recommended to introduce a low-energy, individually balanced diet that will lead to a 7-10% weight loss over the course of 6-12 months. Patients are also advised to quit smoking and limit the consumption of salt and alcohol.

Pojęcie zespołu metabolicznego (ZM) odnosi się do wspólnego występowania istotnych klinicznie czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych (ChSN), zwiększających ryzyko rozwoju miażdżycy i cukrzycy typu 2 oraz ich powikłań naczyniowych. Zespół metaboliczny jest zaburzeniem złożonym, dlatego jego leczenie powinno być wieloczynnikowe oraz intensywne. Na występowanie ZM składa się skojarzenie czynników genetycznych i środowiskowych. Każda ze składowych ZM jest dobrze poznanym czynnikiem ryzyka wystąpienia miażdżycy. Modyfikacje stylu życia, takie jak zwiększenie aktywności fizycznej, wprowadzenie prawidłowo zbilansowanej diety oraz redukcja masy ciała są związane ze zmniejszeniem częstości występowania ZM oraz jego poszczególnych składowych. Niezbędne jest wdrożenie prawidłowego postępowania dietetycznego, programu treningu fizycznego oraz leczenia farmakologicznego. Leczenie ZM należy rozpocząć od redukcji masy ciała, która wpływa na występowanie otyłości brzusznej i zwiększenia aktywności fizycznej, prowadzącej do zwiększenia wrażliwości tkanek na insulinę. Zalecane jest wprowadzenie diety niskoenergetycznej, indywidualnie zbilansowanej, która doprowadzi do redukcji masy ciała o 7-10% w ciągu 6-12 miesięcy. Pacjentom zaleca się również zaprzestania palenia papierosów oraz ograniczenia spożywania soli i alkoholu.