Funkcjonowanie lokalnych form ochrony przyrody w miastach, na przykładzie Warszawy, Krakowa, Łodzi, Wrocławia i Poznania

Celem badań była identyfikacja problemów funkcjonowania lokalnych form ochrony przyrody na obszarach miast, a także wskazanie negatywnych skutków jakie wynikają z ich obiektowego traktowania. Przeprowadzone badania wykazały, że lokalne formy ochrony przyrody zajmują nierzadko znaczną powierzchnię. Średnia powierzchnia użytków ekologicznych w badanych miastach wynosi ponad dwadzieścia hektarów, największy zespół przyrodniczo-krajobrazowy pod względem powierzchni spełnia kryterium stawiane parkom narodowym. Analiza uwarunkowań formalnoprawnych ujawniła, że lokalne formy ochrony przyrody nie mają odpowiednich instrumentów zarządzania. Nie wyznacza się wokół nich otulin, nie ma obowiązku określania ochrony czynnej, a także sporządzania planów miejscowych. Skutkiem tego nie są one właściwie chronione przed zagrożeniami zewnętrznymi, a także nie są przystosowane do pełnienia funkcji społecznej.

The aim of the research was to identify problems of local nature protected areas functioning in urban areas, as well as to indicate the negative effects that result from object-oriented treatment of them. The conducted research revealed, that the nature conservation areas at a local level often occupy a significant area. The average area of ecological site in surveyed cities exceed twenty hectares and the largest nature-landscape complex in terms of area meets the criteria for national parks. The analysis of formal and legal conditions have shown that local nature protection areas do not have appropriate management instruments. There is no obligation to create buffer zones around them, or specify active protection, as well as to draw up local land use plans. As a result, they are not properly protected from external threats and are not adapted to perform a social function.