Relative air humidity and saturation deficit in Leba

The main aim of the paper was to determine the most important features of air humidity in Łeba in the years 1976-2005. The average daily values of relative air humidity (RH) and saturation deficit (SD) from the meteorological station in Łeba were used as basic data for the survey. After initial estimation of dispersion parameters and asymmetry of distribution, these values were calculated for annual and multi-annual periods. The survey findings showed that in Łeba the humidity of air in the analysed period was relatively high (with mean annual RH and SD values – 82.8% and 2.1 hPa respectively). The highest mean air humidity is normally reported in winter months (with maximum in December), while relatively low humidity values are recorded in the warm half-year (Apr.-Sep.). The provided analysis of long-term variability in monthly and annual averages has shown a decreasing trend of air humidity in the region of Łeba. Such conclusion is proved by statistically significant tendencies: growing of moisture deficit and dropping of relative air humidity. The greatest fall in air humidity within the 30-yr period was found in April; while rise was noted only in May. The greatest diversification of mean monthly air humidity values are typical for the period between April and July; the most stable higric conditions are usually recorded in December.

Opracowanie prezentuje charakterystykę warunków wilgotnościowych w Łebie na podstawie analizy średnich miesięcznych i rocznych wartości wilgotności względnej powietrza oraz niedosytu wilgotności w latach 1976-2005. Przeprowadzona analiza zmienności warunków wilgotnościowych w badanym okresie wskazuje na stopniowe wysuszanie powietrza w rejonie Łeby. Świadczą o tym statystycznie istotne tendencje: spadkowa wilgotności względnej oraz wzrostowa niedosytu wilgotności. Największy spadek wilgotności powietrza w Łebie na przestrzeni 30 lat odnotowano w lutym, kwietniu, sierpniu oraz wrześniu przy jednoczesnym małym wzroście nasycenia powietrza parą wodną w miesiącach wiosennych. Największą zmiennością wilgotności powietrza z roku na rok wyróżnia się okres zimowy (z maksimum w lutym); najbardziej stabilne warunki higryczne występują najczęściej późną jesienią.