Effects of oral vaccination against Yersinia ruckeri on oxidative stress biomarkers in gills, liver and heart of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss Walbaum)

The aim of this study was to assess the effect of oral vaccination against Yersinia ruckeri based on oxidative stress biomarkers in different tissues of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss Walbaum). Vaccine consisted of three Y. ruckeri strains (O1 serotype) that originated from rainbow trout cultured on the different farms, where fish exhibited clinical signs of enteric redmouth disease. Concentrated vaccine was incorporated in the fish food; treatment was delivers three times at one day intervals. One month after immunization, gills, hepatic and cardiac tissues were sampled. The vaccinated trout showed tissue-specific oxidative stress responses in the gills, liver, and heart. The gill tissue was the most sensitive to oxidative damage among the samples. Accumulation of oxidative stress biomarkers in the rainbow trout was tissue-specific with following accumulation: gills > heart > liver. These results suggest that the trout expressed tissue-specific oxidative stress mechanisms due to anti- Yersinia vaccine treatment. There were no statistically significant alterations in the activities of antioxidant defenses instead superoxide dismutase activity in the hepatic and cardiac tissue and glutathione peroxidase activity in the gills of vaccinated trout. Correlative analysis confirmed the role of catalase in the antioxidant defense in vaccinated trout. The oxidative stress biomarkers, i.e. content of oxidative modified proteins in the gills, and liver, and 2-thiobarbituric acid reactive substances level in the gills, and total antioxidant capacity in the liver, were sensitive to vaccination of trout against Y. ruckeri and may potentially be used as biomarkers in evaluating vaccine toxicity in rainbow trout.

Celem pracy było zbadanie wpływu doustnego szczepienia przeciwko Yersinia ruckeri na poziom biomarkerów stresu oksydacyjnego w różnych tkankach pstrąga tęczowego (Oncorhynchus mykiss Walbaum). Szczepionka składała się z trzech szczepów Y. ruckeri (serotyp O1) pochodzących od pstrąga tęczowego z klinicznymi objawami jersiniozy. Inaktywowane antygeny Y. Druckeri wprowadzono do paszy; immunizacja ryb odbywała się trzykrotnie w odstępach jednodniowych. Po upływie pierwszego miesiąca po skończeniu szczepienia do badań biochemicznych pobrano próbki skrzeli, tkanki wątrobowej i sercowej ryb. Szczepione ryby wykazały specyficzne zmiany poziomu markerów stresu oksydacyjnego w skrzelach, wątrobie i sercu. Skrzela okazały się najbardziej wrażliwe na uszkodzenia oksydacyjne wśród badanych tkanek. Akumulacja biomarkerów stresu oksydacyjnego u pstrąga tęczowego charakteryzowała się następującą specyficznością: skrzela > serce > wątroba. Wyniki te sugerują, że mechanizmy stresu oksydacyjnego są specyficzne dla różnych tkanek pstrąga tęczowego w wyniku szczepienia przeciwko jersiniozie. Nie stwierdzono statystycznie istotnych zmian w aktywności przeciwutleniaczy oprócz dysmutazy ponadtlenkowej w tkance wątroby i serca oraz peroksydazy glutationowej w skrzelach szczepionych ryb. Analiza korelacyjna potwierdziła ważną rolę katalazy w obronie antyoksydacyjnej immunizowanych ryb. Biomarkery stresu oksydacyjnego, tj. zawartość zmodyfikowanych oksydacyjnie białek w skrzelach i wątrobie, poziom produktów reagujących z kwasem 2-tiobarbiturowym w skrzelach oraz całkowita zdolność antyoksydacyjna w wątrobie, są wrażliwe na wpływ szczepienia przeciwko Y. ruckeri i mogą potencjalnie być wykorzystane jako biomarkery w ocenie toksyczności szczepionek w akwakulturze pstrąga tęczowego.