Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Observations biologiques sur les tiques (Acari, Argasidae et Ixodidae) des iles Francaises dOceanie

Tytuł:
Observations biologiques sur les tiques (Acari, Argasidae et Ixodidae) des iles Francaises dOceanie
Biologiczne obserwacje kleszczy (Acari, Argasidae i Ixodidae) wysp Oceanii Francuskiej
Biological observations on the ticks (Acari, Argasidae and Ixodidae) of the Islands of French Oceania
Biologicheskie nabljudenija kleshhejj (Acari, Argasidae i Ixodidae) na ostrovakh Francuzkojj Okeanii
Autorzy:
Rageau, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838422.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Annals of Parasitology; 1967, 13, 4-5
0043-5163
Język:
francuski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Obecną faunę kleszczy Oceanii Francuskiej reprezentują 2 gatunki należące do Argasidae: Argas persicus Oken i Ornithodorus capensis Neuman oraz 7 gatunków należących do Ixodidae (rodzaje Rhipicephalus, Boophilus, Haemaphysalis i Amblyomma). Nie ma tam gatunków endemicznych, a przynajmniej dwa (Boophilus annulatus Say, B. microplus Canestrini) zostały wprowadzone wyspy niedawno. Wszystkie kleszcze Oceanii mają szeroki zakres występowania. Pasożytują na zwierzętach domowych (Argas persicus, B. annulatus, B. microplus, R. sanguineus Latreille, Haemaphysalis bispinosa Neuman, Amblyomma breviscutatum Neuman, na ptakach morskich o długim zasięgu wędrówek (O. capensis, Amblyomma loculosum Neuman), a nawet na wężach (Amblyomma nitidum Hirst i Hirst). Brak rodzimych gatunków ssaków na Melanezji i Polinezji wyjaśnia prawdopodobnie nieobecność endemicznych gatunków kleszczy. Biologia Argas persicus, gatunku śródziemnomorskiego i pospolitego dla klimatu strefy tropikalnej, jest dobrze znana, podobnie jak i biologia kosmopolitycznego trójżywicielowego R. sanguineus oraz biologia B. annulatus i B. microplus, kleszczy bydła, wprowadzonych na Nową Kaledonię z Australii (B. microplus), a na Tahiti prawdopodobnie ze Stanów Zjednoczonych (B. annulatus). Haemaphysalis bispinosa, gatunek trójżywicielowy, jest podobny z biologicznego punktu widzenia do R. sanguineus, mając szeroki zakres występowania, od Dalekiego Wschodu przez Wschodnią Afrykę do okolic Australii. Atakuje głównie bydło i psy. A. breviscutatum - stwierdzony w Wietnamie, Indonezji i regionie Australii, znajdowano na Nowych Hebrydach na świniach. Gatunek ten został słabiej zbadany w porównaniu z poprzednimi. A. nitidum występuje na wężach (Laticaudinae), jego biologia jest wciąż mało znana. Zwyczaje i cykl życiowy A. loculosum są - jak dotąd - nie znane. O. capensis rozprzestrzeniony po całym świecie przez ptaki morskie był zbadany z ekologicznego i etologicznego punktu widzenia w strefach klimatu umiarkowanego, szczególnie w Wielkiej Brytanii.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies