Wplyw fruktanow o roznym stopniu polimeryzacji lancucha weglowodanowego na procesy fermentacyjne w koncowym odcinku przewodu pokarmowego u szczurow doswiadczalnych

W przeprowadzonym doświadczeniu zbadano wpływ dwóch typów fruktanów o różnym stopniu polimeryzacji łańcucha węglowodanowego: krótkołańcuchowych fruktooligosacharydów (FOS) oraz długołańcuchowej inuliny na fizjologię jelita ślepego u szczurów. W badaniach zastosowano trzy diety: dietę kontrolną zawierającą 7,5% sacharozy i dwie diety doświadczalne zawierające: 8,3% preparatu inuliny (IN) i 7,9% preparatu FOS (FOS) (preparaty komercyjne). Młode samce rasy Wistar (8 osobników w grupie) otrzymywały diety ad libitum przez 4 tygodnie. Określono indywidualne spożycie paszy oraz przyrost masy ciała. Pomiarowi podlegały m.in.: masa tkanki i treści jelita ślepego, pH, sucha masa, amoniak, białko, lotne kwasy tłuszczowe (LKT) i aktywność enzymów bakteryjnych w treści jelita ślepego. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy pomiędzy grupami w wielkości spożycia diet oraz przyrostu masy ciała. Spożycie diet zawierających FOS i inulinę spowodowało znaczny wzrost masy ściany i treści jelita ślepego (P < 0,05) w stosunku do grupy kontrolnej. W grupach doświadczalnych stwierdzono także wzrost koncentracji białka oraz suchej masy w treści jelitowej. Istotnie niższe (P < 0,05) wartości pH i koncentrację amoniaku odnotowano u zwierząt żywionych dietami z FOS i inuliną. Suplementacja diet fruktanami spowodowała wzrost zawartości LKT w przeliczeni na 100 g masy ciała (pula LKT). Inulina, korzystniej niż FOS wpływała na produkcję LKT, zwłaszcza istotnie zwiększając zawartość kwasu propionowego i masłowego w treści jelita ślepego. Inulina w sposób bardziej korzystny niż FOS oddziaływała również na aktywność enzymatyczną mikroflory jelita ślepego. W grupie IN obserwowano najniższą aktywność β-glukuronidazy, która jest biomarkerem aktywności mikroflory patogennej.

In the experiment accomplished, the effect was investigated of two types of fructans: short-chain fructooligosaccharides (FOS) and long-chain inulin, on the blind gut physiology in rats. Three diets were applied in the experiment: control diet (K) contained 7.5% of saccharose, and two other experimental diets contained: 8.3% of inulin (IN) and 7.9% of the FOS preparation (FOS) (commercial preparations). Young male rats of the Wistar breed (8 rats per one group) were fed ad libitum during 4 weeks. The individual feed consumption rates and gains in body weight of rats were determined. The following parameters was measured, among other things: the weight of tissue and of blind gut fill, pH, dry matter, ammonia, protein, volatile fatty acids (VFA), and activity of bacterial enzymes in the blind gut fill. No statistically significant differences in the total dietary food intake rate and in gains in body weight of rats among the experimental groups were found. The consumption of diets containing FOS and inulin caused a considerable increase in the weight of blind gut wall and fill (P < 0.05) compared to the control group. In the experimental groups, an increase was found in the concentration rates of protein and dry matter in the blind gut fill. The significantly lower (P < 0.05) values of pH and ammonia contents were found in the animals fed with the dietary food containing FOS and inulin. When fructans were added to the dietary food, the level of VFA increased per 100g of the body weight (LFA pool). The inulin impacted the production of VFA more beneficially than FOS, especially, it generated a statistically significantly increase in the content levels of propionate and butyrate acids in the blind gut fill. Furthermore, the inulin impacted the enzymatic activity of blind gut micro-flora more effectively than FOS. In the IN group, the lowest level of the activity of β-glucuronidase was found, whereas the β-glucuronidase is a biomarker of the activity of pathogenic micro-flora.