Przydatnosc elektroforetycznej analizy bialek albuminowych nasion w klasyfikowaniu zasobow genowych niektorych roslin straczkowych

Artykuł podsumowuje wyniki uzyskane przez autorkę i współpracowników w elektroforetycznej analizie zmienności białek albuminowych nasion u rodzaju Pisum, u Lathyrus sativus L. i u Phaseolus vulgaris L. W przypadku grochów przedstawiono dane dotyczące charakterystyki „specyficznych" albumin odpowiedzialnych za ujawnioną zmienność. Elektroforetyczna analiza albumin nasion u rodzaju Pisum ujawniła różnice na poziomie gatunku/podgatunku/ekotypu. Badania genetyczne, biochemiczne, immunochemiczne i fizjologiczne wykazały, że „specyficzne" albuminy odpowiedzialne za ujawnioną zmienność stanowią jedną dobrze zdefiniowaną klasę białek. Wyniki elektroforetycznej analizy albumin nasion u Lathyrus sativus zdają się odzwierciedlać zmianę w genetycznej strukturze populacji, która towarzyszy uzyskiwaniu z form prymitywnych odmian uprawnych o jasnej okrywie nasiennej. Elektroforetyczna analiza albumin nasion u Phaseolus vulgaris potwierdza istnienie dwóch głównych centrów udomowienia gatunku, w Ameryce Środkowej i w Ameryce Południowej, w rejonie Andów. Wskazuje ponadto na andyjskie pochodzenie większości form uprawianych w Europie, Azji i Afryce.

Paper reviews the results obtained by author and co-workers in the electro- phoretic analysis of seed albumins in the Pisum genus, in Lathyrus sativus L. and in Phaseolus vulgaris L. In the case of peas, the data concerning characteristics of „specific" albumins responsible for detected variation are presented. Electrophoretic analysis of seed albumins in the Pisum genus revealed differences at the species/subspecies/ecotype level. Genetic, biochemical, immunochemical and physiological studies showed that the „specific" albumins responsible for detected variation form one well-defined protein class. Results of electrophoretic analysis of seed albumins in Lathyrus sativus apparently reflect the change in genetic structure of population which takes place at developing white-seeded cultivars from primitive forms. Electrophoretic seed albumin data obtained for Phaseolus vulgaris confirmed the existence of two major domestication centres of the species: in Middle America and in Andean South America. Moreover, they indicated the Andean origin of the majority of forms cultivated in Europe, Asia and Africa.