Ocena procesu rekultywacji terenow po kopalni siarki w Jeziorku, na podstawie stanu fauny dzdzownic

The aim of the research was to rate the advancement of the naturalization process that concerned the area remaining after the sulphur mine in Jeziórko. It was rated by analysing the diversity of populations of earthworms from chosen spots on the reclaimed area and by comparing the results with an area of a hundred year old park in the suburbs of Rzeszów. It was shown that on the non- degraded area of the park the average number and biomass of Lumbricidae were much higher (49.4 ± 29 ind. and 75.439 ± 57.2 g·m⁻²), than on the area of the sulphur mine (min. 1.6 ± 3.1 ind. and 0.274 ± 0.584 g·m⁻²; max 35.3 ± 16.8 ind. and 11.372 ± 4.352 g·m⁻²). The average number and biomass sum of the earthworms found in the post-mine area varied accordingly to the degree of the terrain's degradation and reclamation. In the post-mine area there were only epigees and endogees earthworms noticed while the soil from the park contained the representatives of every ecomorphological group (L. terrestris, of aneciques group, were also abundant there).

Celem badań była ocena zaawansowania procesów naturalizacji terenu po kopalni siarki w Jeziórku. Oceniano ją analizując zróżnicowanie zespołu populacji dżdżownic na wybranych stanowiskach rekultywowanego terenu i porównując ze zróżnicowaniem tych bezkręgowców na obszarze pozostałości po stuletnim parku podmiejskiem na obrzeżach Rzeszowa. W przeprowadzonych badaniach wykazano, że w glebie niezdegradowanego parku średnia liczebność i biomasa Lumbricidae były znacznie wyższe (49,4 ± 29 os. i 75,439 ± 57,2 g·m⁻²) niż na badanych stanowiskach terenu po kopalni siarki (min. 1,6 ± 3,1 os. i 0,274 ± 0,584 g·m⁻²; maks. 35,3 ± 16,8 os. i 11,372 ± 4,352 g·m⁻²). Średnia liczebność i suma biomasy dżdżownic odnajdywanych na terenie pokopalnianym była zróżnicowana, zależnie od stopnia degradacji i rekultywacji terenu. Wśród dżdżownic występujących na terenie pokopalnianym odnajdywano wyłącznie dżdżownice ściółkowe i średnio kopiące, podczas gdy w glebie parku stwierdzono reprezentantów wszystkich grup ekomorfologicznych (licznie występował także gatunek L. terrestris, należący do dżdżownic głęboko kopiących).