Porównanie dwóch metod diploidyzacji haploidalnych roślin cebuli

Otrzymanie w procesie gynogenezy regeneranty cebuli są w większości haploidami, gdyż spontaniczna diploidyzacja zachodzi z niską częstotliwością. Z tego względu opracowanie skutecznej metody diploidyzacji jest ważnym zagadnieniem, do tej pory jeszcze nierozwiązanym. Z dwóch zastosowanych w kulturach in vitro metod diploidyzacji lepszą okazało się umieszczanie fragmentów młodych roślin cebuli zawierających piętkę na 72 godz. w pożywce z kolchicyną (50 mg·dm⁻³), a następnie ich przenoszenie na pożywkę stymulującą dalszy rozwój roślin. Taki sposób traktowania zwiększał odsetek roślin o podwojonym genomie, ale równocześnie obniżał zdolność regeneracji eksplantatów. Dodatek środków antymitotycznych do pożywek inicjującej A₁ i regeneracyjnej R, stosowanych w procesie gynogenezy, nie zwiększał odsetka diploidalnych roślin, natomiast obniżał regenerację zarodków. Stwierdzono natomiast, że wyższe stężenie amiprofosu metylu w pożywce zwiększało efektywność gynogenezy.

Plants obtained by means of gynogenesis in onion are predominantly ha- ploids, owing to a low frequency of spontaneous chromosome doubling. Therefore the development of an efficient genome duplication method is crucial for using gynogenic onion plants in breeding practice. Two in vitro diploidization methods were applied and better results were observed in explants with the basal part of stem placed for 72 hours in the medium supplemented with colchicine (50 mg·dm⁻³) and then transferred in the colchicine-free medium to induce the plants regeneration. Such a treatment resulted in higher frequency of doubled plants but simultaneously decreased regeneration ability of the explants. Addition of antimitotic agents to the gynogenesis induction (A1) and regeneration (R) media did not increase the percentage of diploid plants and reduced the yield of regenerating embryos. However, higher concentration of amiprophosmethyl in the medium enhanced the efficiency of gynogenesis.