The need for constructing an environmental ethics that keeps sustainability in mind is the result of a collision of the realization that the natural environment is neither limitless nor impervious to actions with a view of nature that has been fundamentally instrumentalist and anthropocentric. This paper will borrow from architectural theory in an effort to do two things: First, it will point to some of the limitations of an anthropocentric view of nature and how it impacts efforts to influence environmental policy; second, it will suggest that ideas from Aristotle and Actor Network Theory can help to provide a paradigm within which we can think about nature in a way that offers an alternative framing of questions about the environment.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00