Artykuł jest próbą przemyślenia tezy zawartej w Emilu, według której wychowanie jest sztuką. Chociaż we współczesnej recepcji pedagogicznej dzieł Jana Jakuba Rousseau coraz częściej występuje zainteresowanie problematyką komunikacji, to jednak wydaje się, że interpretatorzy wciąż nie wykorzystują hermeneutycznego potencjału myśli autora Emila. Dlaczego, zdaniem Rousseau, wychowanie jest sztuką, i czy rzeczywiście jest ono wciąż rzeczą niemożliwą? W jakim stopniu myśl Rousseau może otwierać refleksję pedagogiczną na doniosłość doświadczenia rozmowy? Czy umiejętność słuchania jest w jego ujęciu wystarczająco sproblematyzowana? Czy jego wyobrażenie tego, czym jest wychowanie, stanowi dziś jeszcze wyzwanie dla pedagoga, starającego się uchwycić epifaniczny wymiar wychowania? Artykuł jest próbą podjęcia tych pytań i zwrócenia uwagi na te miejsca w myśli Rousseau, które z jednej strony prowokują do namysłu nad wychowaniem jako doświadczeniem rozmowy, z drugiej zaś odsłaniają enigmatyczny charakter doświadczenia pedagogicznego.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00