Zarys naturalistycznej koncepcji intencjonalności

Artykuł jest poświęcony przedstawieniu zarysu nowej, naturalistycznej koncepcji intencjonalności. W myśl tej koncepcji pierwotna intencjonalność jest relatywną do podmiotu postrzegającego własnością pewnych obiektów fizycznych (podobnie jak np. kolor), polegającą na tym, że obiekty te - na przykład strzałki - w interakcji z aparatem poznawczym odbiorcy wyznaczają pewien kierunek w przestrzeni fizycznej. Twierdzę, że intencjonalność wyrażeń jest pochodna względem intencjonalności tego rodzaju i wywodzi się z „naturalnej” intencjonalności gestów i spojrzeń. Również intencja komunikacyjna jest wtórna wobec intencjonalności naturalnej. Pokazuję również, że choć prima facie koncepcja ta jest bardzo odległa od klasycznych teorii intencjonalności Brentana, Twardowskiego i Husserla, to w pracach tego ostatniego można znaleźć potwierdzające ją spostrzeżenia.