Nanotechnologia a ochrona środowiska – perspektywa prawna

EU legal regulations address environmental protection in terms of the application of nanotechnology only in a fragmented, piecemeal manner. The assurance of the possibility of placing nanomaterials on the watch list of substances for which the monitoring data for substance serialisation is to be collected for a review of the List of priority substances in the field of water policy (Article 8b section 1 of Directive 2008/105/EC), the possibility of taking into account nanomaterials contained in electrical and electronic equipment under the selective processing of materials and components of waste electrical and electronic equipment (Article 8 section 4 of Directive 2012/19/EU), and the possibility of classifying nanomaterials into restricted substances in electrical and electronic equipment (Article 6 section 1 of Directive 2011/65/EU) serve to reduce the risk of using innovative nanotechnology applications for human health and the environment. As a consequence of the lack of scientific knowledge underpinning environmental regulation, including the techniques for the detection, measurement and characterisation of nanomaterials and their monitoring and the lack of data on their toxicity, nanomaterials continue to be underregulated.

Uregulowania prawne UE fragmentarycznie, wycinkowo odnoszą się do zapewnienia ochrony środowiska w aspekcie zastosowań nanotechnologii. Możliwość umieszczenia nanomateriałów na liście obserwacyjnej substancji, w odniesieniu do których mają być gromadzone dane z monitorowania w celu szeregowania substancji do przeprowadzenia przeglądu Wykazu substancji priorytetowych w dziedzinie polityki wodnej (art. 8b ust. 1 dyrektywy 2008/105/WE), ewentualność uwzględnienia nanomateriałów zawartych w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym w ramach selektywnego przetwarzania materiałów i części składowych zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (art. 8 ust. 4 dyrektywy 2012/19/UE), a także możliwość zakwalifikowania nanomateriałów do substancji objętych ograniczeniem stosowania w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (art. 6 ust. 1 dyrektywy 2011/65/UE) służą zmniejszaniu ryzyka wykorzystywania nowatorskich aplikacji nanotechnologii dla zdrowia ludzkiego i środowiska. W następstwie niedoboru wiedzy naukowej będącej podwaliną regulacji prawnych dotyczących ochrony środowiska, czyli technik wykrywania, pomiarów i charakteryzowania nanomateriałów, ich monitorowania i danych na temat ich toksyczności, nie wprowadzono dotychczas innych uregulowań prawnych nawiązujących do nanomateriałów.