Anonimowość rodziców genetycznych a dobrostan zdrowotny dziecka. Uwagi na tle Rekomendacji 2156(2019) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy

The text presents the problem of the health interest of a child conceived as a result of the use of medically assisted procreation techniques using donor genetic material. The use of modern medical technology is becoming increasingly common nowadays and the procedures which a few years ago were seen as experimental are now becoming standard. The present text covers the issues of risks and conflicts for family members related to the use of technology for the conception and birth of a child. The issue is the physical and mental well-being that can be derived from knowing one’s origin from specific persons. Polish law does not provide access to information enabling the identification of a donor of reproductive cells, and the restrictions on the information that can be provided to an authorized person have been narrowly defined. This allows the formulation of the thesis, which is verified in the text, that the Polish legislator does not ensure the implementation of the right to know one’s own genetic identity as the right to information in the field of donor genome, and even more so the right to know the identity of gamete donors as the right to information in terms of donor identification data. The text presents postulates based on Italian solutions and Recommendation 2156(2019) of the Parliamentary Assembly of the Council of Europe.

Artykuł podejmuje problem zdrowotnego interesu dziecka poczętego w wyniku zastosowania technik wspomaganej medycznie prokreacji z użyciem obcych komórek rozrodczych. Zastosowanie nowoczesnych technologii medycznych staje się coraz bardziej powszechne, a procedury, które jeszcze kilka lat temu postrzegane były jako eksperymentalne, obecnie stają się świadczeniami standardowymi. Nie oznacza to jednak, że nie niosą za sobą żadnych zagrożeń. Prezentowany tekst obejmuje problematykę tych zagrożeń i konfliktów dla członków rodziny związanych z wykorzystaniem technologii do poczęcia i urodzenia dziecka. Chodzi o zapewnienie tzw. dobrostanu fizycznego i psychicznego związanego z faktem pochodzenia od określonych osób. Polskie prawo nie daje możliwości udostępnienia informacji identyfikujących dawcę komórek rozrodczych, a granice informacji zostały określone wąsko. Pozwala to na sformułowanie tezy, która jest weryfikowana w tekście, że ustawodawca polski nie zapewnia realizacji prawa do poznania własnej tożsamości genetycznej jako prawa do informacji w zakresie genomu dawcy ani tym bardziej prawa do poznania tożsamości dawców gamet jako prawa do informacji w zakresie danych identyfikujących dawcę. W tekście przedstawiono postulaty de lege ferenda na podstawie rozwiązań włoskich oraz Rekomendacji 2156(2019) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.