Kultura animacji jako humanistyczna pedagogia

The aim of this paper is to determine the characteristics of universal culture of animation in general, seen as a kind of humanistic pedagogy in the broad sense. The starting point for the author are the constitutive features of cultural animation relating to: (1) understanding animation as revival, activation, change etc.; (2) treating the culture of individuals and communities as a key subject of its impact; (3) implementation of any animation activities based on the humanistic methodical principles; (4) adoption of axiological minimum as a necessary condition for the perception of cultural animation as pedagogical idea, and (5) clarifying the specificity of the role of social culture animator. The text attempts to generalize them with a view to developing a pedagogical theory of animation activity beyond its cultural – exclusively – aspects.

Celem niniejszego opracowania jest próba określenia cech uniwersalnej kultury animacji w ogólności, postrzeganej jako swoista humanistyczna pedagogia w szerokim rozumieniu. Punktem wyjścia autor czyni tu cechy konstytutywne animacji kultury odnoszące się do: (1) rozumienia animacji jako ożywiania, aktywizowania, zmieniania etc.; (2) traktowania kultury własnej jednostek i wspólnot jako zasadniczego przedmiotu jej oddziaływań; (3) realizowania wszelkich działań animacyjnych w oparciu o zasady humanistycznej metodyczności; (4) przyjęcia minimum aksjologiczności jako niezbędnego warunku postrzegania animacji kultury jako idei pedagogicznej oraz (5) sprecyzowania swoistości roli społecznej animatora kultury. W tekście podejmuję próbę ich uogólnienia z myślą o rozwinięciu pedagogicznej teorii działalności animacyjnej poza jej aspekty – wyłącznie – kulturalne.