Since their very beginning, most of the “life design interventions” (which were previously named vocational guidance, career counseling or career education) developed in the 20th century, have focused on the facilitation of access to available occupational functions and, especially, to paid employment. However, the severe crises afflicting the world at present compel us to inquire in how much the current forms of work organization, as well as of the organization of the exchange of work’s products, have been accessory to triggering them. These organization forms are very efficient, but have negative consequences both for the planet (pollution, depletion of natural resources, etc.) and for the self-construction and health of a significant number of workers (exhaustion, stress, sense of worthlessness, burnout, occupational diseases, depression, suicide, etc.). But work as such is much more than just paid-work. Many work activities are exchanged in ways other than monetary ones (e.g., domestic work). Work has indeed a psychological function of praxis: people seek to satisfy their need for achievement by engaging in production of goods and services. This desire of achievement and self-fulfillment through working makes it possible to develop life-design interventions that address the issue of constructing a human(e) sustainable world. Such interventions would be designed around the counselees’ reflection in which their inclusion in the current world of work would be secondary to the overriding concern of their individual contribution, by their humane and decent work activities, to the development of a good life, with and for others, in just institutions, to ensure the sustainability of a genuine human life on earth.
Od samego ich zarania celem większości działań podejmowanych w ramach „poradnictwa konstruowania życia” (zwanego poprzednio doradztwem zawodowym, poradnictwem kariery lub edukacją kariery) opracowanych w XX wieku była pomoc w podjęciu dostępnych funkcji zawodowych, a szczególnie płatnego zatrudnienia. Jednakże głębokie kryzysy, które nękają świat, powinny skłonić nas do zastanowienia, w jakim stopniu formy organizacji pracy, a także organizacji wymiany wytworów pracy, przyczyniły się do wywołania tych kryzysów. Owe formy organizacji, choć bardzo wydajne, niosą szkodliwe skutki tak dla całej planety (zanieczyszczenie środowiska, kurczenie się zasobów naturalnych itd.), jak i dla zdrowia oraz procesów konstruowania siebie znacznej liczby pracowników (wyczerpanie, stres, poczucie braku wartości, wypalenie, choroby zawodowe, depresja, samobójstwa itd.). Ale praca nie jest równoznaczna jedynie z płatną posadą. Rożne formy pracy (np. prace domowe) wymienia się w trybach innych niż monetarne. Praca pełni w rzeczy samej psychologiczną funkcję praxis, co oznacza, że zaangażowanie w wytwarzanie dóbr i usług umożliwia ludziom zaspokojenie potrzeby osiągnięć. Biorąc pod uwagę to, że dzięki pracy jednostki pragną czegoś dokonać i osiągnąć samospełnienie, można opracować działania wpierające konstruowanie życia, w których ważnym względem będzie budowanie zrównoważonego ludzkiego świata. Takie działania powinny zasadniczo opierać się na refleksji radzących się, w której chęć włączenia się w dzisiejszy świat pracy byłaby drugorzędna wobec naczelnej troski o to, aby dzięki ludzkim i godnym zajęciom i czynnościom przyczynić się do rozwoju dobrego życia z innymi i dla innych oraz podtrzymać ciągłość zrównoważonego, autentycznego ludzkiego życia na ziemi.
