Problem un ou deux phonèmes? w języku polskim

The un ou deux phonèmes? problem in PolishThe paper deals with the so-called un ou deux phonèmes? problem in Modern Polish. The framework adopted by the author is the theory and methodology of Axiomatic Functionalism, i.e., a functional semiotic approach developed by Jan W. F. Mulder in association with Sándor G. J. Hervey which is mainly based on linguistic ideas of André Martinet. The analysis focuses on the phonological interpretation of sequences of palatalized labials and [j], nasal diphthongs, and affricates in Polish. The author argues that nasal diphthongs and palatal and retroflex affricates should be interpreted monophonematically, whereas it is both adequate and economical to interpret sequences of palatalized labials and [j] and alveolar affricates as realizations of sequences of two separate phonemes. Problem un ou deux phonèmes? w języku polskimNiniejszy artykuł poświęcony jest tzw. problemowi un ou deux phonèmes? we współczesnej polszczyźnie. Aparatem pojęciowym wykorzystanym przez autora jest teoria i metodologia funkcjonalizmu aksjomatycznego, tj. funkcjonalnego opisu semiotycznego opracowanego przez Jana W. F. Muldera we współpracy z Sándorem G. J. Herveyem, który bazuje na koncepcjach lingwistycznych André Martineta. Analiza skupia się na interpretacji fonologicznej sekwencji spalatalizowanych spółgłosek labialnych oraz [j], dyftongów nazalnych, a także afrykat w języku polskim. Autor argumentuje, że dyftongi nazalne oraz afrykaty palatalne i retrofleksyjne powinny być interpretowane monofonemicznie, natomiast interpretacja sekwencji spalatalizowanych spółgłosek labialnych i [j] oraz afrykat alweolarnych jako realizacji sekwencji dwóch niezależnych fonemów jest zarówno adekwatna, jak i ekonomiczna.