Of Slaveholders and Renegades: Semantic Uncertainties in Volodymyr Antonovych’s Conversion to Ukrainianness

Of Slaveholders and Renegades: Semantic Uncertainties in Volodymyr Antonovych’s Conversion to UkrainiannessIn an article published in the St. Petersburg-based Ukrainian language journal Osnova (Foundation) in 1862, Włodzimierz Antonowicz, formally the descendant of a Polish family from the landed gentry in Ukraine, declared that from then on he would consider himself a Ukrainian. In the present essay, I analyze the polemics around what can be called Antonovych’s conversion from Polishness to Ukrainianness. Antonovych as well as his adversaries brought into play various concepts of nationality and national identity, switching quite freely between various frames of references (political thought of the Enlightenment and the Romantic era, contemporary historical fiction, and historiography). Panowie i renegaci: semantyczne niuanse konwersji Włodzimierza Antonowicza na ukraińskośćW artykule opublikowanym w 1862 roku w petersburskim ukraińskojęzycznym dzienniku „Osnova” Włodzimierz Antonowicz, formalnie potomek polskiej rodziny ziemiańskiej z Ukrainy, oświadczył, że od tego momentu będzie siebie uznawał za Ukraińca. Autor eseju analizuje polemikę wokół tego, co można nazwać konwersją Antonowicza od polskości do ukraińskości. Antonowicz, podobnie jak jego adwersarze, posługiwał się różnymi koncepcjami narodowości i tożsamości narodowej, dość swobodnie przechodząc do odmiennych odniesień w myśli politycznej (Oświecenia i epoki romantyzmu, współczesnej prozie historycznej i historiografii).