The participation of macromycetes in selected forest communities of the Masurian Landscape Park [NE Poland]

Results of mycosociological studies in selected forests communities of the Masurian Landscape Park between 1997 and 2000 are discussed. Observations were conducted in 8 permanent plots and 69 supplementary plots (400 m2). Five plant associations characteristic of the Masurian Landscape Park, Peucedano-Pinetum, Serratulo-Pinetum, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Tilio-Carpinetum and Fraxino-Alnetum, were examined. A total of 335 macromycete species were recorded. The greatest number of species was observed in Tilio-Carpinetum (198).

W latach 1997–2000 na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego prowadzono badania mikosocjologiczne, dotyczące występowania grzybów wielkoowocnikowych (macromycetes). W niniejszej pracy przedstawiono charakterystykę mikosocjologiczną 5, wybranych zespołów leśnych: Peucedano-Pinetum, Vaccinio uliginosi-Pinetum, Serratulo-Pinetum, Tilio-Carpinetum oraz Fraxino-Alnetum. Zastosowano ogólnie przyjętą metodę prowadzania badań mikosocjologicznych. Wielkość pojedynczej powierzchni wynosiła 400 m2. W prezentowanych fitocenozach stwierdzono występowanie 335 taksonów macromycetes. Na terenie Parku, w trakcie badań własnych, odnotowano łącznie 354 taksony macromycetes, co z danymi z literatury daje łącznie 506 taksonów, których występowanie stwierdzono na obszarze Mazurskiego Parku Krajobrazowego. W trakcie obserwacji mikologicznych określono skład gatunkowy badanych zespołów leśnych Parku. Najbogatsze w gatunki macromycetes okazały się fitocenozy Tilio-Carpinetum (198 taksonów) oraz Serratulo-Pinetum (171 taksony). Potwierdza to związek liczby występujących gatunków grzybów wielkoowocnikowych z bogatym drzewostanem – różnorodność dostępnego substratu dla rozwoju grzybni. Prześledzono udział grzybów z poszczególnych grup bioekologicznych w badanych zbiorowiskach leśnych. Gatunki mikoryzowe stanowią od 43 do 66 % mikobioty badanych zbiorowisk borowych. W zespołach lasowych udział ich sięga niespełna 27% mikobioty badanych fitocenoz. Odwrotna tendencja zaznaczyła się w przypadku saprotrofów nadrewnowych. Największy udział grupa ta miała w grądach (ok. 35%) i łęgach (45%), najmniejszy w borach (11-23%). Potwierdza to związek liczby gatunków nadrewnowych z bogactwem dostępnego substratu (zróżnicowany drzewostan).