Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Genetic diversity of Heterobasidion spp. in Scots pine, Norway spruce and European silver fir stands

Tytuł:
Genetic diversity of Heterobasidion spp. in Scots pine, Norway spruce and European silver fir stands
Zróżnicowanie genetyczne grzybów rodzaju Heterobasidion w drzewostanach: sosnowym, świerkowym i jodłowym
Autorzy:
Lakomy, P.
Broda, Z.
Werner, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/66981.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Źródło:
Acta Mycologica; 2007, 42, 2
0001-625X
2353-074X
Język:
angielski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Investigations of genetic diversity of Heterobasidion spp. in Scots pine, norway spruce and european silver fir stands indicated that almost all of identified genets occurred in those stands were small occupied only a single stump. in some cases two, three or even four genets could effectively exist in an individual stump. genetic similarity of H. annosum s.s. genets varied from 0% to 62%, H. parviporum from 0% to 38% and H. abietinum from 0% to 55%. the oldest and biggest genet was found in laying fir log and overgrew the wood for at least 14 years. this genet belonged to H. abietinum. the size of genets was related to thinning operation, spore dispersal, age of stand or competition in wood colonization.

Badania nad zróżnicowaniem genetycznym gatunków rodzaju Heterobasidion w drzewostanach sosnowym, świerkowym i jodłowym wskazały, że niemalże wszystkie genotypy wystę-pujące w badanych drzewostanach były małe i zasiedlały co najwyżej jeden pniak. wkilku przypadkach stwierdzono występowanie dwóch, trzech, a nawet czterech genotypów w jednym pniaku. Podobieństwo genetyczne genotypów H. annosum s. s. wynosiło od 0% do 62%, H. parviporum od 0% do 38%, a H. abietinum od 0% do 55%. najstarszy i największy genotyp stwierdzono w leżącej kłodzie jodłowej, której drewno przerastał, przez co najmniej 14 lat. ten genotyp należał do H. abietinum. rozmiar genotypów był związany z intensywnością cięć pielęgnacyjnych w drzewostanach, rozprzestrzenianiem zarodników, wiekiem drzewostanów oraz konkurencją w zasiedlaniu drewna pomiędzy genotypami.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies