Pojęcie przedmiotu trwającego w czasie w rozumieniu przedstawicieli Szkoły Lwowsko-Warszawskiej

There is considerable convergence between the views of many members of the Lvov-Warsaw School and the positions endorsed in the current debate on persistence through time. But there are some significant differences, too. In this paper, I am going to reconstruct and to analyse several positions of some representatives of the Lvov-Warsaw School on the issue in question. Then I shall identify and shortly describe those elements of the reconstructed accounts which are, on the one hand, specific to the Lvov-Warsaw School and, on the other hand, mostly ignored in the present-day metaphysical dispute. The general message of the paper is the contention that although there were no systematic separate research within the Lvov-Warsaw School on persistence through time, some solutions and interpretations put forward by its members can serve as an interesting enrichment of the ongoing debate.

W 1951 roku na łamach Sprawozdań Towarzystwa Naukowego w Toruniu ukazał się tekst Tadeusza Czeżowskiego Identyczność a indywiduum i jego trwanie. Tekst ten stanowi swoistą dokumentację poglądów przedstawicieli Szkoły Lwowsko-Warszawskiej na zagadnienia trwania i identyczności przedmiotów w czasie. Praca ta jest użytecznym drogowskazem w odszukaniu, identyfikacji i analizy wspomnianych stanowisk w dostępnym materiale historycznym. Tekst Czeżowskiego dostarcza bardzo interesujących szczegółów interpretacyjnych, dotyczących omawianych stanowisk, które są nieobecne we współczesnych dyskusjach na trwaniem w czasie.             Niniejsza praca stawia sobie za cel, po pierwsze, zanalizowanie wspomnianego tekstu Czeżowskiego, po drugie, identyfikację i opis stanowisk wybranych przedstawicieli Szkoły w odniesieniu do anonsowanej problematyki, po trzecie zaś – wychwycenie w rekonstruowanych stanowiskach tych wątków interpretacyjnych, które – z jednej strony – są nieobecne we współczesnych dyskusjach, a które – z drugiej strony – nawet dzisiaj mogą stanowić ich interesujące wzbogacenie. Ogólnym przesłaniem tekstu jest przekonanie, że choć w obrębie Szkoły Lwowsko-Warszawskiej nie prowadzono systematycznych analiz problematyki trwania w czasie, to jednak jej przedstawiciele, po pierwsze, byli świadomi tej problematyki, po drugie zaś, zaproponowali kilka rozstrzygnięć, które z dzisiejszego punktu widzenia zaskakują swoją odwagą i nowatorstwem.