Empiryczne modele wzrostu gospodarczego z efektami przestrzennymi

W ostatnich latach w literaturze nauk regionalnych wiele miejsca poświęca się efektom przestrzennym oraz problemom uwzględnienia zależności przestrzennych w specyfikacji regionalnych modeli wzrostu. W kontekście teorii NEG oraz modeli wzrostu endogenicznego, jako główne źródło autokorelacji przestrzennej zaczęto postrzegać tzw. efekty zewnętrzne oraz zjawisko rozprzestrzeniania się. Z punktu widzenia modelowania regionalnego wzrostu gospodarczego istotnej wagi nabrało więc, nie tyle uwzględnianie w modelach zależności przestrzennych (nadal bardzo popularne w literaturze tzw. podejście ad hoc), ale raczej modelowanie efektów przestrzennych z pełnym zrozumieniem ich ekonomicznych przyczyn. Takie podejście pozwala, nie tylko na poprawniejszą konstrukcję modelu pod względem statystycznym, ale daje również możliwość głębszego zrozumienia i interpretacji oszacowanych parametrów w modelach wzrostu.