FUNKCJA ODWOŁAŃ DO RELIGII W IDEOLOGII RADYKALNEGO ISLAMIZMU NA PRZYKŁADZIE OŚWIADCZEŃ LIDERÓW AL-KAIDY

Problem terroryzmu islamistycznego oraz zespół zagrożeń, jakie niesie, jest jednym z poważnych wyzwań współczesności. Zarówno upolityczniająca religię ideologia, jak i determinowana nią praktyka owocują częstymi aktami przemocy i spiralą strachu oraz nienawiści, którą starają się rozpalać wciąż na nowo „apostołowie świętej wojny”. W zdiagnozowaniu sposobu myślenia zaangażowanych w „świętą wojnę jednostek” bardzo pomocne jest zagłębienie się w wymowę pism jej ideologów oraz w treść oświadczeń kierowanych zarówno do współbraci w wierze, jak i do „niewiernych”. Banalne wydaje się być stwierdzenie, że słowo bywa orężem dużo groźniejszym od miecza. Jednak trudno odmówić tej metaforze sporej dozy słuszności, zwłaszcza jeżeli uwzględnimy destrukcyjną moc słów kierowanych przez przywódców ruchów islamistycznych do osób fanatycznie, radykalnie pojmujących przesłanie wiary. Dlatego też celem artykułu jest prześledzenie toku ich wywodu, zaakcentowanie mechanizmów interpretacji nakazów sacrum oraz legitymizacji nimi działań terrorystycznych, co wraz – uwagami o charakterze teoretycznym – obnaża wagę i znaczenie haseł ideologicznych i propagandowych oraz pozwala zbliżyć się do sposobu myślenia ich autorów, a tym samym do istoty roli religii we współczesnym islamizmie.