This article shows how the language of Shakespeare’s plays has been rendered into Catalan in three especially significant periods: the late 19th century, the early 20th century, and the late 20th and early 21st centuries. The first section centres on the contrast between natural and unnatural language in Hamlet, and considers how this differentiation is carried out (by linguistic techniques that differ substantially from Shakespeare’s) in a late 19th-century Catalan adaptation by Gaietà Soler. The second part of the article investigates the reasons why in an early 20th-century translation of King Lear the translator, Anfòs Par, resorts to medieval instead of present-time language. The last section of the article illustrates how and explores the motivations why Salvador Oliva’s first (1985) version of The Tempest is retranslated in 2006 using a different language model. The ultimate aim of the paper is to put forward the hypothesis that, in the case of Catalan, Shakespearean translations are both a reflection of the current state of the language and a major linguistic experimentation that shapes and creates (sometimes through a via negativa) the Catalan literary language.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00