Prospołeczna, partycypacyjna i „wspólnotowa” archeologia bliskiej przeszłości jako sposób na nadawanie sensu trwaniu (ludzi i rzeczy) oraz jako antidotum na niedostatki wiedzy i trywializację przeszłości

W celu ukazania specyfiki i wartości archeologii bliskiej przeszłości wskazane zostały w niniejszym artykulepola, w których archeologia w naturalny sposób łączy się z refleksją antropologiczną i socjologiczną. Obokuwag odnoszących się do kwestii powiązań ludzi i rzeczy oraz zależności ludzi od rzeczy, przedstawione zostałyargumenty na rzecz tezy, że archeologia (jako dostarczająca wiedzy „źródłowej” dyscyplina naukowa i jako rodzajdziałań społeczno-kulturowych, potencjalnie pomocnych w nawiązywaniu i pogłębianiu wartościowych więzispołecznych/wspólnotowych), jest fundamentalnie związana z teraźniejszością. Jako inspirująca w kontekścieokreślania i kreowania relacji społeczeństwa z archeologią wskazana została tzw. archeologia wspólnotowa(community archaeology), zaś jako egzemplifikacja założeń teoretycznych zaprezentowany został autorskiprogram Przydrożne Lekcje Historii (pomocny w dowiedzeniu społecznej użyteczności i sprawczości materialnychpozostałości przeszłości oraz archeologii). W podsumowaniu przedstawiono argumenty za zasadnościątraktowania jako integralnego elementu praktyki archeologicznej społecznego obiegu wiedzy archeologicznej,który autorka proponuje nazywać procesem uspołeczniania archeologii.