POZARELIGIJNA DUCHOWOŚĆ (POLSKICH) NIEWIERZĄCYCH

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, na podstawie badań własnych, sposobów przejawiania się duchowości w życiu codziennym polskich niewierzących. U części z nich manifestuje się ona przez interpretowane na własny sposób wierzenia w nieosobowe formy Boga. Znaczna część z nich opisuje swój wymiar duchowy za pomocą odniesień do własnej emocjonalności, wrażliwości interpersonalnej, wrażliwości estetycznej lub przejawiania uczuć wyższych. Zdecydowana większość niewierzących deklarujących duchowość uznaje ją za coś odmiennego od religijności, co nadaje jej zdecydowanie pozareligijny charakter. We wnioskach sformułowana zostaje istotna uwaga o charakterze metodologicznym. Postuluje się, żeby duchowość definiować w sposób inkluzywny i funkcjonalny. Dzięki temu w zakres tego pojęcia włączyć można „banalne" i codzienne konceptualizacje tego pojęcia.