Artykuł porusza kwestie emocji, jakie towarzyszą dzieciom polskim mieszkającym w Wielkiej Brytanii. Na co dzień podejmują się one bowiem niezwykle trudnego zadania, jakim są nieprofesjonalne tłumaczenia (ang. language brokering), a ich klientami stają się najczęściej rodzice oraz koledzy i koleżanki w szkole. W ramach badań do rozprawy doktorskiej autorka przeprowadziła częściowo ustrukturyzowane wywiady z 55 dzieci w wieku od 8 do 18 lat. Część z nich zgodziła się wziąć udział w dodatkowym badaniu nazwanym przez autorkę „miniwypowiedziami”. Zarówno wywiady, jak i wypowiedzi pisemne młodych ludzi dotyczą wielu kwestii związanych z wielojęzycznością, m.in. „brokeringu”, emocji, procesu akulturacji czy adaptacji, a poniższy artykuł obejmuje wyłącznie część dotyczącą emocji wyrażonych pisemnie w formie „miniwypowiedzi”. Dzięki nim obraz emocji, jakich doświadczają młodzi „brokerzy”, który jawi się w wywiadach, wydaje się pełniejszy. Gdy pierwsze wywiady pokazały, że rozmowa o uczuciach nie jest łatwa, zwłaszcza w grupie rówieśników i w towarzystwie obcej osoby, autorka postanowiła wykorzystać narzędzie krótkiej „miniwypowiedzi”, dzięki której młodzi ludzie mieli okazję podzielić się swoimi przemyśleniami na temat „brokeringu” anonimowo, w formie pisemnej. Łącznie 36 młodych ludzi zgodziło się dokończyć zdanie: „Kiedy tłumaczę dla innych, czuję...”, a całość badania odbywała się w Wielkiej Brytanii w latach 2015–2016. Wstępne wyniki wywiadów pokazują, że w zdecydowanej większości przypadków młodzi „brokerzy” odczuwają pozytywne emocje. Analiza wypowiedzi pisemnych dodatkowo je potwierdza – 75% wszystkich wymienionych emocji było pozytywnych, a młodzi ludzie najczęściej odczuwają radość, dumę i szczęście, że podejmując się tłumaczeń dla innych, mogą być pomocni. Nawet gdy pojawiły się negatywne emocje (25%), w głównej mierze były związane ze stresem, który wynikał z konieczności zmierzenia się z trudnym językowo kontekstem oraz presją i poczuciem ogromnej odpowiedzialności za zadanie im powierzone. Autorka zebrała oraz przeanalizowała wszystkie dane osobiście, a wyniki przedstawione poniżej są próbą odpowiedzi na pytanie: „Czy Polskie dzieci wielojęzyczne podejmujące się tłumaczeń dla innych odczuwają z tego powodu więcej pozytywnych, czy też negatywnych emocji?”.
The paper discusses the aspect of emotions seen through the eyes of Polish bilingual and multilingual children living in the United Kingdom, expressed in short pieces of writing (called ‘microaccounts’). It is a part of the PhD project, comprising semistructured interviews with 55 language mediators (aged 8–18). 36 of the respondents aged 11–18 agreed to express their feelings in black and white. The data were collected in the years 2015–2016 in the United Kingdom by the author and the 36 teenage brokers were selected on the basis of their age and thus presumed maturity, as well as their readiness to participate in the additional part of the study. All data were transcribed and analysed by the author in person. The preliminary results of the interviews reveal that when asked how they feel brokering for others, the majority of the interviewees admitted to having experienced positive emotions, such as pride, happiness, the need to be helpful, needed and smarter. Since the interviews were video recorded, eliciting emotions turned out a true challenge at times and the author had suspected that her presence might impact the answers to some extent. Thus, in order to check whether the same feelings would be confirmed in writing, when young people are left unattended, without the intimidation related to the presence of a camera, the openended question “When I translate for others I feel...” was asked. The The paper discusses the aspect of emotions seen through the eyes of Polish bilingual and multilingual children living in the United Kingdom, expressed in short pieces of writing (called ‘microaccounts’). It is a part of the PhD project, comprising semistructured interviews with 55 language mediators (aged 8–18). 36 of the respondents aged 11–18 agreed to express their feelings in black and white. The data were collected in the years 2015–2016 in the United Kingdom by the author and the 36 teenage brokers were selected on the basis of their age and thus presumed maturity, as well as their readiness to participate in the additional part of the study. All data were transcribed and analysed by the author in person. The preliminary results of the interviews reveal that when asked how they feel brokering for others, the majority of the interviewees admitted to having experienced positive emotions, such as pride, happiness, the need to be helpful, needed and smarter. Since the interviews were video recorded, eliciting emotions turned out a true challenge at times and the author had suspected that her presence might impact the answers to some extent. Thus, in order to check whether the same feelings would be confirmed in writing, when young people are left unattended, without the intimidation related to the presence of a camera, the openended question “When I translate for others I feel...” was asked. The
