Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

“You’ll never meet someone like me again”: Patty Jenkins’s "Monster" as Rogue Cinema

Tytuł:
“You’ll never meet someone like me again”: Patty Jenkins’s "Monster" as Rogue Cinema
Autorzy:
Wise, Michelle D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641480.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
lesbian
homosexuality
gender
violence
Hollywood
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2019, 9; 66-80
2083-2931
2084-574X
Język:
angielski
Prawa:
CC BY-NC-ND: Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 PL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Film is a powerful medium that can influence audience’s perceptions, values and ideals. As filmmaking evolved into a serious art form, it became a powerful tool for telling stories that require us to re-examine our ideology. While it remains popular to adapt a literary novel or text for the screen, filmmakers have more freedom to pick and choose the stories they want to tell. This freedom allows filmmakers to explore narratives that might otherwise go unheard, which include stories that feature marginal figures, such as serial killers, as sympathetic protagonists, which is what director Patty Jenkins achieves in her 2003 film Monster. Charlize Theron’s transformation into and performance as Aileen Wuornos, and Jenkins’s presentation of the subject matter, make this film an example of rogue cinema. In addition, Aileen Wuornos is portrayed as a clear example of the rogue character. This character trope frequently defies social standards, suffers from past trauma, is psychologically complex, and is often exiled. As a prostitute and social outcast, Aileen Wuornos exists on the fringes of society and rejects the hegemonic power structure and later heteronormativity of society, which makes her a rogue figure. While there are several aspects to consider when analyzing Jenkins’s film, my intention is to argue that this film is an example of rogue cinema because of its content. In order to accomplish this task, I examine Theron’s bodily transformation and her performance as Wuornos. Furthermore, I look at how Jenkins handles the depiction of romantic love and gendered violence and argue that her treatment of this content renders this film rogue.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies