Światło w kontekście filozofii paradoksu Mikołaja Kuzańczyka

Nikolaus Krebs w kręgach filozoficzno-teologicznych wczesnego Renesansu znany raczej jako Mikołaj z Kuzy (1401-1464) należał do nowożytnych platoników, podobnie jak Pseudo-Dionizy Areopagita, zwolennik Proklosa, tworzył zręby teologii spekulatywno-mistycznej, a w rzędzie myślicieli obszaru niemieckojęzycznego zajmował czołową pozycję dzięki wyłożeniu w swych pismach teologicznych i matematyczno-filozoficznych problematyki światła w jak dotąd najznamienitszy. Symbolika światła stanowi u niego szczyt rozważań, których głównym tematem było doświadczenie sprzeczności oraz próba ich przezwyciężenia. Pokonanie tychże zachodzi ostatecznie, zdaniem Kuzańczyka, na wyżynach Boga, w nieskończonej jedni tworzącej unię mistyczną (unio mystica). Filozof odwołuje się tu do nauki Heraklita o wiecznym strumieniu wszechrzeczy.