It is a recurring pattern in Plato´s dialogues that the dialectician leads the discussion to a certain point where he identifies further, more fundamental problems, on which he claims to have his own view (to emoi dokoun, vel sim.), which he does not communicate. Such passages are briefly analyzed from five dialogues (Timaeus, Sophist, Politicus, Parmenides, Republic). It is shown that this seemingly strange behaviour of the dialectician corresponds exactly to the way a philosopher should behave according to the Phaedrus. The recurring cases of reticence of the leading figure in dialogue have to be understood as Plato´s written reference to his own unwritten philosophy.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00