Starość w kręgu ludzi Kościoła. Dwa przykłady z epoki przedrozbiorowej

The purpose of this article is to discus the problem of senility in medieval and modern Poland. There were examined two groups of people. The first one are clergy from Uniejów chapter, who lived during 14th–16th century. Among them were men, who were above 60 and 70 years old. The evaluation of the lenght of their life and characteristics of their old age was based an the analysis of their professional activity.The second group: parish priests and the church personnel were connected with 17th-century parish. In written sources we could sometimes find straight information about their old age. In case of church personnel senility started over 40–50 years of age and in case of parish priests it was above 60 years of age. We also read information about their diseases and infirmity.

W artykule omówiono zagadnienie starości w średniowieczu i w czasach nowożytnych na przykładzie dwóch grup. Pierwsza z nich to duchowni (prałaci i kanonicy) kapituły w Uniejowie z XIV–XVI w. Byli wśród nich mężczyźni osiągający wiek powyżej 60 lat, a nawet ok. i powyżej 70 lat. Ocena długości ich życia oraz charakterystyka starości opiera się na analizie ich aktywności zawodowej.Druga analizowana grupa była związana z XVII-wieczną parafią. W przypadku plebanów oraz personelu kościelnego czasem mówi się wprost o ich starości. Jej granicą mógł być wiek powyżej 40 i 50 lat w przypadku personelu oraz powyżej 60 lat w przypadku plebanów. Zachowane w wizytacji wzmianki pozwalają także na wskazanie pewnych cech z nią związanych, jak np. choroby, niedołęstwo.