Уездный начальник как институт управления и аккультурации (на материалах юго-восточной окраины Российской империи 2-й половины XIX – начала XX века)

The article analyses, from the vantage point of the imperial policy of acculturation, the activity of the county commandant (uyezdnyi nachalnik), an administrative office which functioned in the Kazakh Steppe between 1868 and 1917. The article argues that since the inception of the office, the commandant became a pivotal figure in the administration of the south-eastern frontiers of Russia. The powers of the commandant were directly connected not only with the introduction of efficient local self-government, but also with the implementation of the policy of acculturation of local populations. The research is supported by the Russian National Fund (Project No 17-18-01008).

В статье с позиций имперской политики аккультурации анализируется деятельность уездных начальников – специфического института власти, существовавшего в казахской степи с 1868 по 1917 гг. Показано, что с момента появления уездный начальник являлся ключевой фигурой в управлении степными областями юго-восточной окраины России. Его полномочия напрямую были связаны не только с налаживанием эффективного управления на местах, но и с реализацией политики аккультурации местного населения. Исследование выполнено при поддержке Российского научного фонда (проект № 17-18-01008).W artykule poddano analizie, z perspektywy imperialnej polityki akulturacji, działalność naczelników powiatu, czyli specyficznej instytucji do sprawowania władzy, która istniała w Stepie Kazachskim od 1868 r. do 1917 r. Wyjaśnione zostało, iż od chwili pojawienia się naczelnik powiatu stał się kluczową figurą w zarządzaniu obwodami stepowymi południowo-wschodnich peryferii Rosji. Jego pełnomocnictwa były bezpośrednio związane nie tylko z wprowadzaniem efektywnego samorządu, ale również z realizacją polityki akulturacji miejscowej ludności. Badania zrealizowano przy wsparciu Rosyjskiego Funduszu Naukowego (projekt nr 17-18-01008).