Dzieci i ryby głosu nie mają… a przecież nie ma dzieci – są ludzie. O próbie przełamania stereotypu dobrego wychowania oraz dobrze wychowanego dziecka w wybranych reklamach społecznych

W artykule mowa jest o języku, za pomocą którego reklamy społeczne walczą z zakorzenionym w społeczeństwie polskim stereotypem „dobrego wychowania”. Autorka przywołuje przykłady ilustrujące dwugłos, który w poglądach na wychowanie dzieci brzmiał przez wieki i kształtował światopogląd Polaków. W pracy znalazły się przykłady reklam społecznych będących narzędziem oddziaływania na myślenie według stereotypów. Analizy poszczególnych komunikatów pokazują różnorodność strategii językowych realizujących funkcję perswazyjną.