Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

The ‘Oceanic feeling’ in Stephen Crane’s The Open Boat and S.T. Coleridge’s The Rime of the Ancient Mariner

Tytuł:
The ‘Oceanic feeling’ in Stephen Crane’s The Open Boat and S.T. Coleridge’s The Rime of the Ancient Mariner
Autorzy:
Doroholschi, Claudia Ioana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626294.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Źródło:
Review of International American Studies; 2014, 7, 1
1991-2773
Język:
angielski
Prawa:
CC BY-SA: Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 4.0
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Claudia Ioana Doroholschi West University of Timisoara, Romania Stephen  Crane’s  ‘The  Open  Boat’  (1897)  is  a  fictionalized account of the writer’s experience of surviving the shipwreck of the Commodore, a steamboat on which he was heading for Cuba to act as a war correspondent. The present paper will explore Crane’s account of the encounter between man and sea, setting it against the background of S.T. Coleridge’s ‘Rime  of  the  Ancient  Mariner’,  which  Crane’s  story  echoes on several occasions. I will examine the two texts in the light of  the  concept  of  ‘oceanic  feeling’,  as  defined  by  Romain Rolland  and  Sigmund  Freud,  who  both  use  the  metaphor of the ocean as a site of the sublime to speak of a sense of oneness, of connectedness between man and world. I will argue that, while in Coleridge’s poem the Mariner first loses and subsequently recovers a mystical connection with nature, embodied by the connection between man and sea, in Crane’s story the situation is more complex. The short story echoes ‘The Rime of the Ancient Mariner’ at key points in the plot, but  seems  to  decode  the  events  in  a  psychological  rather than mystical key. Thus, it seems to suggest that a sense of oneness with nature is not the result of any transcendent connection between man and his surroundings, but merely a  projection  of  the  subject’s  emotions  onto  an  indifferent ature-thus  suggesting  a  psychological  reading  more  consistent  with  Freud’s  than  with  Rolland’s  notion  of  oceanic feeling. Crane’s emphasis on an absurd and indifferent nature in ‘The Open Boat’ has often been read as typical of literary Naturalism. However, I will argue that the ending of the story suggests a return to the Romantic/Rollandian oceanic feeling, and will attempt to untangle the mechanisms and reasons for this reversal. I will also try to account for the allusions to ‘The Rime of the Ancient Mariner’ in this context.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies