Wpływ sposobów nawadniania na plonowanie ziemniaka średnio wczesnego uprawianego na glebie lekkiej w regionie pomorskim

Celem podjętych badań było poznanie wpływu nawadniania kroplowego i deszczownianego na wysokość i jakość plonu wybranych odmian ziemniaka średnio wczesnego. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2001-2003 we wsi Kosobudy, gm. Brusy, woj. pomorskie, na glebie zaliczanej do IVb klasy bonitacyjnej (kompleks 5 żytni dobry). Ilość wody łatwo dostępnej dla roślin (efektywna retencja użyteczna) w warstwie gleby o kontrolowanym uwilgotnieniu (od 0 do 40 cm) wynosiła 29,5 mm. Dwuczynnikowe doświadczenie założono metodą losowanych podbloków układzie zależnym split-plot, w czterech replikacjach. Czynnikiem pierwszego rzędu było nawadnianie, zastosowane w trzech wariantach: O – bez nawadniania (obiekt kontrolny), K – nawadnianie kroplowe, D – nawadnianie deszczowniane. Czynnik drugiego rzędu stanowiły trzy średnio wczesne odmiany ziemniaka: Barycz, Mors, Triada. Ziemniaki uprawiano na pełnej dawce obornika bydlęcego (35 t·ha-1) wnoszonego do gleby jesienią pod orkę zimową. Nawożenie fosforem i potasem wynosiło 80 kg P2O5· ha-1 i 140 kg K2O· ha-1. Nawożenie azotem zastosowano w dawce 90 kg N· ha-1. Terminy wykonywania nawodnień ustalano na podstawie potencjału wodnego gleby określanego przy użyciu tensjometrów. Nawadnianie rozpoczynano w momencie, kiedy siła ssąca gleby wynosiła –0,03 MPa. Zastosowanie nawodnień w uprawie ziemniaka istotnie zwiększyło plon handlowy bulw. Nie stwierdzono istotnych różnic w wysokości plonów ziemniaka nawadnianego systemem nawodnień deszczownianych i kroplowych. Wśród testowanych odmian istotnie wyższy plon handlowy bulw wydała Triada. Wystąpiła zróżnicowana reakcja odmian na nawadnianie. Najwyższe przyrosty plonów pod wpływem nawadniania stwierdzono u odmiany Mors, a najniższe – u odmiany Barycz. Zastosowane systemy nawodnień nie różnicowały istotnie poziomu suchej masy, witaminy C, cukrów prostych i skrobi w bulwach testowanych odmian. Nawadnianie obniżyło zawartość cukrów ogółem w bulwach ziemniaka.

The aim of the study was to determine of the influence of drip irrigation and sprinkler irrigation on the quantity and quality of yield of selected medium early potato cultivars. Field experiments were conducted on the soil classified to IVb valuation class and good rye complex in 2001-2003 at Kosobudy (Community of Brusy), Pomerania Voivodeship. Effective useful retention in the soil layer of controlled moisture (0-40 cm) amounted 29,5 mm. The experiments were carried out with two-factorial split-plot design, with four replications. The first-row factor was irrigation: O – control plots (without irrigation), K – drip-irrigated plots, D sprinkler-irrigated plots. The second-row factor: medium early potato cultivars: Barycz, Mors, Triada. The dose of cattle manure (35 t·ha-1) was applied in autumn (before winter plowing). Fertilization with P and K amounted: 80 kg P2O5·ha-1 and 140 kg K2O·ha-1, respectively. Nitrogen fertilization was used with dose 90 kg N· ha-1. Irrigation was conducted according to soil water potential measured by tensiometers (–0,03 MPa). The use of irrigation significantly increased the marketable tuber yield. There were no significant differences between potato yields obtained from sprinkler-irrigated plots and those from drip-irrigated plots. From among cultivars tested, Triada gave significantly higher marketable tuber yields than the other two cultivars. Cultivars were characterized by different response to irrigation. The highest increases in yields due to irrigation gave Mors, and the lowest – Barycz. The irrigation systems did not differentiate significantly the content of DM, vitamin C, reducing sugars and starch in potato tubers. Irrigation decreased the total sugar content in tubers of potato.