Nadzieja podstawowa oraz orientacja pozytywna jako predyktory zaangażowania politycznego młodych

The paper presents a study aimed at finding psychological determinants for the political involvement of young people. The study involved verification of the importance of predictors such as basic hope (measured with the Basic Hope Inventory BHI-12 by Jerzy Trzebiński and Mariusz Zięba) and positive orientation (measured with the Positivity Scale, adapted into Polish by Mariola Łaguna, Piotr Oleś and Dorota Filipiuk) for the dependent variables presented as three autonomous factors: electoral participation, other forms of political participation, and civic attitude. Taking into account the theoretical assumptions connected with the variables, it was hypothesized in the study design process that those variables could play a significant role in political involvement. They were assumed to be among the potentially significant foundations generating community behaviors and leading to the development of attitudes oriented towards neighbors and the common good. The study (N=422) confirmed these expectations; the bivariate model proved to be the weakest predictor of electoral participation, but was a much better determinant for other forms of political participation and civic attitude.

Przedstawiany artykuł mieści się w nurcie badań poszukujących psychologicznych uwarunkowań zaangażowania politycznego młodych. W badaniach zweryfikowano znaczenie predyktorów nadziei podstawowej (mierzonej Kwestionariuszem Nadziei Podstawowej – BHI-12 Jerzego Trzebińskiego i Mariusza Zięby) i orientacji pozytywnej (mierzonej Skalą Orientacji Pozytywnej w polskiej adaptacji Marioli Łaguny, Piotra Olesia oraz Doroty Filipiuk) dla zmiennej zależnej, przedstawianej jako trzy autonomiczne czynniki: partycypacja wyborcza, inne formy partycypacji politycznej oraz postawa obywatelska. Mając na uwadze założenia teoretyczne zmiennych w procesie projektowania badań postawiono hipotezę, że zmienne te mogą odgrywać istotną rolę w zaangażowaniu politycznym. Założono, że może to być jeden z istotnych fundamentów generujących zachowania wspólnotowe i kształtujących postawy ukierunkowane na drugiego człowieka i dobro wspólne. Przeprowadzone badania (N = 422) potwierdziły przypuszczenia, przy czym model dwuzmiennowy okazał się najsłabszym predyktorem partycypacji wyborczej, z kolei dla innych form partycypacji politycznej oraz postawy obywatelskiej okazał się lepszą determinantą.