Pedagogika bezpieczeństwa – nowa subdyscyplina

The aim of the article was not only just the justification for the appointment of security pedagogy as a new sub-discipline of pedagogy, but also to clarify it by referring to the idea of praxis described by the German thinker Dietrich Benner. For this purpose, I present his views on the pedagogical principles of praxis and I broaden them with proposals of principles of thinking and of acting, which should be part of the general structure of praxis, that is ethics, aesthetics, politics, economics and religion. I refer the whole through pedagogical praxis to its foundations, that is, to the theory of upbringing, theory of practice and theory of pedagogical institutions, in which I place the pedagogy of security. Finally, reflecting on the goals, tasks and place of education in the field of security pedagogy, and also I indicate dangers, that may become a source of its pathological identity.

Celem opracowania było nie tylko uzasadnienie powołania pedagogiki bezpieczeństwa jako nowej subdyscypliny pedagogiki, lecz także jej dookreślenie przez odwołanie się do idei praxis opisanej przez niemieckiego myśliciela Dietricha Bennera. W tym celu nie tylko przybliżam jego poglądy na temat zasad pedagogicznej praxis i poszerzam je o propozycje zasad myślenia i działania, które powinny wpisywać się w ogólnoludzką strukturę praxis, czyli w etykę, estetykę, politykę, ekonomię i religię. Całość odnoszę przez pedagogiczną praxis do jej podstawy, czyli do teorii wychowania, teorii kształcenia i teorii instytucji pedagogicznych, w przestrzeni której sytuuję pedagogikę bezpieczeństwa. W końcu, zastanawiając się nad celami, zadaniami i miejscem edukacji w obszarze pedagogiki bezpieczeństwa, wskazuję niebezpieczeństwa, które mogą stać się źródłem jej patologicznej tożsamości.