Szkoła jako wspólnota twórczego myślenia i działania – realność czy utopia?

Rozważania podjęte w artykule osadzone zostały w kontekście współczesnych paradygmatów edukacyjnych, zwłaszcza koncepcji socjokulturowej, zgodnie z którą uczenie się największą skuteczność osiąga wtedy, gdy jest partycypacyjne, nastawione na wspólne poszukiwanie rozwiązań problemów i odkrywanie znaczeń w procesie uczenia się. W kontekście dynamicznych zmian rzeczywistości społeczno-kulturowej i rozwoju technologicznego jedną z kluczowych kompetencji człowieka jest kreatywność. W opracowaniu podjęto próbę poszukiwania modelu edukacji kreatywnej opartej na animowaniu i organizowaniu sytuacji edukacyjnych, które wymagają obecności i udziału w nich innych osób, a tym samym tworzeniu wspólnoty w procesie rozwijania twórczego myślenia i działania. Poddano analizie czynniki sprzyjające budowaniu takiej wspólnoty oraz wcielaniu w życie idei i założeń pedagogiki współbycia w praktyce szkolnej.