Wiosenny salon poetów: rewolucja w kategoriach magnum opus

В фокусе исследования находится корпус стихотворений русских поэтов-символистов, изданных в первом крупном пореволюционном сборнике Весенний салон поэтов (1918), а также не вошедших в сборник, но написанных весной 1917 года непосредственно после февральской революции. Внимание автора статьи сконцентрировано на одной общей особенности рассматриваемых стихотворений: поэзия этого периода наполнена алхимической символикой и образностью. Поэты, проповедовавшие и предрекавшие мистическую революцию на протяжении последних лет, теперь соучаствуют ей творческим мистериальным действом, они соработники революции, мастера, совершающие magnum opus –– заклятие действительности словом.

  The article is concerned with the poems of Russian symbolist poets, published in post-revolutionary collection Spring salon of poets (1918), as well as the poems not included in this collection, but written directly after the February Revolution. Much attention is given to the main features of these poems: alchemical symbolism and imagery. Poets, who formerly had preached and predicted the mystical revolution, now participated in it in a mysterial way, they were now the participants of the revolution who were committing the magnum opus, in other words, they conjured the reality by word.

Przedmiotem badań są wiersze rosyjskich symbolistów, wydane w pierwszym obszernym porewolucyjnym zbiorze Wiosenny salon poetów (1918), a także te, które nie znalazły się w wymienionym tomie, ale zostały napisane wiosną 1917 roku, bezpośrednio po Rewolucji Lutowej. Uwaga autora artykułu skupiła się na jednej cesze charakterystycznej dla omawianych utworów: na alchemicznej symbolice i obrazowości, jaką przepełniona jest poezja tamtego okresu. Poeci, którzy w ciągu ostatnich lat głosili i przepowiadali mistyczną rewolucję, teraz biorą w niej udział poprzez twórcze misterium, są współpracownikami rewolucji, mistrzami tworzącymi magnum opus – zaklęcie rzeczywistości przy pomocy słowa.