Formy dysponowania nieruchomościami na cele budowy sieci infrastruktury technicznej

Inwestycje dotyczące realizacji urządzeń przesyłowych przebiegają liniowo przez szereg nieruchomości gruntowych, zajmując przy tym część obszaru nieruchomości – w wielu przypadkach pod ziemią albo nad nią. Ich lokalizacja jest zdeterminowana potrzebami gospodarczymi i społecznymi. Urządzenia przesyłowe nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa Jednym z warunków uzyskania pozwolenia na budowę tych urządzeń jest posiadanie przez przedsiębiorcę przesyłowego prawa do terenu przewidzianego pod projektowane sieci. W opracowaniu przedstawiono analizę form i sposobów uzyskiwania tytułu do dysponowania nieruchomością na cele realizacji inwestycji w zakresie urządzeń przesyłowych. Przeprowadzone badania potwierdzają iż obecnie najczęściej stosowane są dwie podstawowe formy prawne pozwalające na korzystanie z cudzych nieruchomości w celu przeprowadzenia urządzeń przesyłowych. Jedną z nich jest służebność przesyłu wprowadzona do Kodeksu cywilnego w 2008 r. Drugim sposobem jest ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości na drodze administracyjnoprawnej, co jest szczególnym przypadkiem wywłaszczania a zatem może dotyczyć wyłącznie inwestycji o charakterze publicznym. Określono dokumentację geodezyjno-prawną niezbędną dla ustanowienia służebności przesyłu. Analizie poddano także problem legalizacji „zaszłości” tj. przypadków gdy urządzenia zostały już wybudowane przez przedsiębiorstwa przesyłowe bez zgody właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości. Materiał źródłowy stanowiły przepisy prawa, literatura przedmiotu oraz wyniki badań dotyczące ustanawiania na gruntach będących własnością Gminy Miejskiej Kraków tytułów prawnych na rzecz Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. w celu: • budowy nowych sieci wodociągowych, • regulacji stanu prawnego gruntów zajętych przez sieci wodociągowe wybudowane w przeszłości.

Investments regarding the implementation of transmission facilities run linearly through a series of parcels of land, occupying a part of these properties – in many cases, they run underground or above it. Their location is determined by economic and social needs. Transmission facilities do not constitute elements of a real property if they are part of a company. One of the conditions for obtaining a permit for the construction of these facilities by the entrepreneur is holding a transmission right to the land which was provided for the designed network. The paper presents an analysis of the forms and methods of obtaining a title to the property for the purpose of the implementation of an investment in the scope of transmission facilities. The conducted research confirmed that today the most commonly used are two basic legal forms allowing the use of other people’s property in order to run transmission facilities. One of them is transmission easement, introduced into the Civil Code in 2008. The second way is to limit the use of the real estate through administrative and legal proceedings, which is a special case of expropriation, and thus may relate only to public investments. Surveying and legal documentation, necessary to establish transmission easement, has been specified as well. The problem of legalization of the “legacy item”, i.e. the cases where the facilities have already been built by transmission companies without the consent of the property owners or the perpetual users has been analyzed as well. The source material included legal regulations, subject literature and the results of a research concerning the establishment of legal titles for the benefit of the Municipal Water and Sewerage Company on land owned by the Municipality of Krakow in order to: • construct new water supply networks, • regulate the legal status of the land occupied by the water supply networks, built in the past.