Sprostytuowane, zranione, wrobione: konstruowanie reprezentacji pracownic seksualnych w dyskursie abolicyjnym

Artykuł ten stanowi próbę krytycznej rekonstrukcji reprezentacji kobiet świadczących usługi seksualne wypracowywanych na gruncie abolicyjnego feminizmu. Odwołując się do zaproponowanej przez Nancy Fraser kategorii uznania, wskażemy, że artykułowane przez abolicjonistki ramy dyskursu na temat pracy seksualnej, mające w założeniu służyć destygmatyzacji i poprawie sytuacji kobiet świadczących usługi seksualne, są de facto dyskryminujące i potencjalnie krzywdzące dla osób pracujących seksualnie. Poddając analizie zarówno kanoniczne teksty abolicyjnych feministek, jak i materiały wypracowane przez działające współcześnie, europejskie organizacje abolicyjne, przyjrzymy się bliżej dwóm wyodrębnionym przez nas figurom pracownicy seksualnej konstruowanym w abolicyjnej dyskursie: figurze „sprostytuowanej kobiety” i „zranionego podmiotu”. Następnie, sięgniemy po wypracowaną przez Judith Butler kategorię „wrabiania”, by pokazać, w jaki sposób i z jakimi konsekwencjami, abolicyjne ramy problematyzacji pracy seksualnej konstruują kobiety świadczące usługi seksualne jako osoby nie spełniające kryteriów uznawalności.