Antycypacja, afektywne ekonomie i temporalność w (post)kryzysowej Islandii

Neoliberalne przeobrażenia islandzkiej ekonomii politycznej i produkcja nowych subiektywności w latach 90. XX wieku doprowadziły nie tylko do znaczących przemian społecznych i kulturowych w Islandii, ale także przygotowały podatny grunt nadejście kryzysu ekonomicznego w 2008 roku. Jego doświadczenia i konsekwencje były oczywiście różne, aczkolwiek sam kryzys stał się także istotnym punktem na temporalnej mapie Islandii. Mimo że Islandia ponownie przeżywa dziś ekonomiczny boom, niepewna przyszłość wyłania się w teraźniejszości. Codzienne praktyki, zjawiska i znaczenia „ładują” atmosferę i stają się symptomami nadchodzącego kolejnego kryzysu. Celem tego artykułu jest zatem prześledzenie i sproblematyzowanie antycypacji, w ramach której wyłaniają się interesujące zależności pomiędzy przeszłymi zdarzeniami, teraźniejszymi doświadczeniami a wyobrażeniami o nieznanej, aczkolwiek możliwej, przyszłości.