Tytuł pozycji:
Transmisja i reprodukcja kulturowa jako przykład wyzwań socjalizacyjnych stojących przed matkami-uchodźczymi w Polsce i ich wpływ na adaptację
Macierzyństwo jest niezwykle istotnym aspektem samookreślenia bez względu na kulturę pochodzenia, a w przypadku uchodźczyń (funkcjonujących bez wsparcia bliskich osób, rodziny, własnego społeczeństwa oraz jego norm kulturowych) pełni dodatkowo ważną rolę w konstruowaniu obrazu siebie. Kobiety nierzadko mają pod opieką dzieci, co w znacznym stopniu determinuje ich strategie przystosowawcze zorientowane przede wszystkim na zapewnienie potomstwu bezpieczeństwa, warunków rozwoju i stabilizacji. Nie mniej istotne znaczenie ma to również dla ich samopostrzegania się i samookreślenia, które w znacznym stopniu uwarunkowane są rolami płciowymi obowiązującymi w ich kulturze pochodzenia. W artykule omawiam najczęstsze dylematy identyfikacyjne matek-uchodźczyń z byłych Republik Radzieckich (Czeczenii, Dagestanu, Tadżykistanu), wśród których prowadzę od 2014 roku badania, oraz analizuję ich wpływ na wychowanie potomstwa. Na wstępie prezentują podstawowe kwestie terminologiczne związane z socjalizacją i enkulturacją, które traktuję jako jedne z ważniejszych i trudniejszych wyzwań stojących przed kobietami-uchodźczyniami zamieszkałymi w Polsce. W dalszej części analizuję zależność między samooceną efektywności własnych działań rodzicielsko-wychowawczych dokonywaną przez kobiety-uchodźczynie, a ich postawami adaptacyjnymi i strategiami akulturacyjnymi.