Ryzyko rynkowe otwartych funduszy emerytalnych mierzone korelacją z indeksem uwzględniającym WIG i TBSP

Praca poświęcona jest efektywności inwestycyjnej funduszy emerytalnych. Badania dotyczą lat 2007-2014, czyli okresu sprzed ostatnich zmian ustawowych, które ograniczyły możliwość inwestycji w skarbowe papiery dłużne. Zastosowana metodologia opiera się na klasycznym podejściu wykorzystującym miarę ryzyka rynkowego, jakim jest współczynnik beta w modelu jednowskaźnikowym. Przyjętym czynnikiem rynkowym jest kombinacja liniowa indeksów WIG oraz TBSP, która odzwierciedla poprzednie ograniczenia portfela inwestycyjnego funduszy emerytalnych. Współczynniki beta obliczono dla okresów dwu-, trzy- i czteroletnich, następnie utworzono rankingi funduszy i zbadano stabilność pozycji, jakie zajmowały fundusze w każdym z tych podokresów. Przedmiotem badań była również stabilność współczynników beta w kolejnych podokresach, co wiąże się ze zdolnością zarządzających portfelami inwestycyjnymi dostosowywania się do zmiennej koniunktury rynkowej.

The paper is devoted to the investment effectiveness of pension funds. The research concerns the years 2007-2014, namely the period before the last legislative changes, which limited the possibility of investing in treasury debt securities. The methodology which was used is based on a classical approach using market risk measure, which is the beta factor in a single-index model. The accepted market coefficient is a linear combination of WIG and TBSP indexes, which reflects the previous limits of the investment portfolio of pension funds. Beta factors were calculated for the two-, three-, as well as four-year periods, then the ratings of funds were created and the stability of the positions of the given funds was examined in each of the subperiods. The subject of the research was also the stability of beta factors in the following subperiods, what is connected with the ability of the portfolio managers to adjust their investments to the changeable market situation.