Dydaktyka księgowości w szkolnictwie handlowym okresu dwudziestolecia międzywojennego w Polsce

Celem artykułu jest przedstawienie ogólnych zasad dydaktyki księgowości w okresie dwudziestolecia międzywojennego w Polsce. Jako przykład placówki wykładającej księgowość na poziomie akademickim posłużyło Wyższe Studjum Handlowe w Krakowie. Dążąc do realizacji celu artykułu, podjęto próbę uzasadnienia tezy, że zasady kształcenia w wyższej szkole handlowej okresu międzywojennego w Polsce dawały możliwość dobrego przygotowania do wykonywania zawodu księgowego na szczeblu kierowniczym. W celu uzasadnienia sformułowanej tezy przeprowadzono badania empiryczne o charakterze archiwalnym obejmujące literaturę omawianego okresu. Przedstawione w artykule wyniki badań uzasadniają postawioną w nim tezę. Prezentowane w ramach przedmiotu księgowość treści programowe, skoncentrowane wokół praktycznej ewidencji zdarzeń księgowych, uzupełniały dodatkowe przedmioty, dzięki którym absolwent szkoły zyskiwał szeroką wiedzę ekonomiczną oraz umiejętność skutecznego zarządzania jednostką gospodarczą.