Użyteczność krańcowa a lojalność wobec miejsca docelowego

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja koncepcji modelu opisującego wpływ motywacji podróży turystycznych na użyteczność krańcową kolejnych wyjazdów do wcześniej odwiedzanego miejsca docelowego. Analiza źródeł literaturowych pozwala na stwierdzenie różnic w użyteczności krańcowej ze względu na główny motyw podróży, ujawniający się również w odczuwalnym poziomie satysfakcji i skłonności do zachowań lojalnościowych. Wśród motywacji ograniczających lojalność można wskazać chęć przełamania monotonii życia codziennego, poznanie nowości i nowych doznań. Po przeciwnej stronie leżą motywacje mające pozytywny wpływ na skłonność do powtórnych wyjazdów do miejsca już odwiedzonego, jak np. poszukiwanie spokoju i bezpieczeństwa, pobudki sentymentalne czy chęć odpoczynku. Artykuł jako praca koncepcyjna bazuje na metodzie krytycznego przeglądu literatury.