Potrzeby i możliwości rewizji terytorialnego podziału kraju wobec unijnej polityki spójności po 2020 roku

Polskie regiony charakteryzują wyraźne dysproporcje rozwojowe, będące wyzwaniem dla krajowej i unijnej polityki spójności. Statystyczną podstawą wsparcia finansowego w ramach unijnej polityki spójności jest hierarchiczna nomenklatura jednostek terytorialnych (NUTS) oraz mierzone cyklicznie poziomy ich rozwoju wyznaczane na podstawie wysokości PKB w przeliczeniu na mieszkańca. Polityka spójności UE ukierunkowana jest na wspieranie słabszych ekonomicznie regionów szczebla NUTS 2. W celu zwiększenia efektywności tej polityki oraz niwelacji regionalnych dysproporcji w okresie programowania po 2020 roku w wielu przypadkach wskazana jest rewizja dotychczasowego statystycznego terytorialnego podziału kraju. Widoczne jest to m.in. w województwach: dolnośląskim, małopolskim, śląskim i wielkopolskim. Skuteczne rządowe i samorządowe inicjatywy w tym zakresie mogą się z pewnością przyczynić do wzrostu rozmiarów finansowego wsparcia, zwłaszcza dla peryferyjnych regionów.